Billie Eilish alışık olduğumuz pop starlara benzemiyor, bahis akıl sıhhatine geldiğinde her vakit verdiği dürüst yanıtlar ile dünyayı şaşırtıyor. Rolling Stone'un kapağı olan genç yıldız dergiye verdiği röportajda, ünün hayatını nasıl etkilediğini, duygusal zorluklarını ve neden müziğinin bu kadar insan tarafından sevildiğini açıkladı.
17 yaşındaki Billie, 13 yaşında kalçasını sakatlaması nedeniyle dans etmeyi bırakmak zorunda kalmasının akabinde depresyona girdiğini ve bununla nitekim gayret etmek zorunda kaldığını söyledi. “Depresyonumun o vakit başladığını düşünüyorum. Beni içinden çıkamadığım bir karadeliğe sürükledi. Kendime ziyan verdiğim bir devirden de geçtim lakin bu mevzuya girmeyelim. Buradaki ana fikir acı çekmeyi hakettiğimi düşünmemdi” dedi.
Şarkıcının bu güç devirleri tam da “Ocean Eyes” müziği ile ünlendiği devir ile çakıştı. Bu, genç yıldızı sürreal bir ikileme sürükledi: duygusal olarak acı çekmek ve büyük bir müzikal muvaffakiyet. Eilish, “Herkes 14 yaşındaki Billie Eilish'i düşündüğünde yalnızca yeterli şeyler yaşadı zannediyorlar. Ama benim hatırladığım tek şey ne kadar berbat olduğum. Büsbütün perişandım ve başım çok karışıktı. 13 yaşımdan 16 yaşıma kadar sahiden çok zordu benim için” dedi.
Billie bir müddettir depresif hissetmediğini ama eski anılarının hala müziğine yansıdığını söyledi. Müzikleriyle kendini ilişkilendiren insanları, anılarının bir yansıması olarak gören Billie, “Konserlerimde bazen kollarında izler olan kızlar görüyorum ve bu kalbimi paramparça yapıyor. Benim kollarımda artık izler yok zira bu çok uzun vakit önceydi. Bir birçoklarına 'kendinize güzel davranın' dedim zira nasıl hissettiklerini biliyorum. Ben de onlar gibiydim” dedi.
Şöhret ona öbür sıhhat sorunları getirdi. Genç yıldız turneye çıkmadan evvel pek çok panik atak krizi geçirmiş. “Tekrar konuttan ayrılacak olmayı kabullenemedim. Sonsuz bir belirsizlik üzere geldi. Bir sonu olacak üzere gelmedi. Aslında bu biraz hakikat, turnedeyken hakikaten de bir son yok. Olağanüstü bir işim var biliyorum. Hakikaten biliyorum ve minnettarım. Mesleğim nedeniyle yapabildiğim şeyler hakikaten inanılmaz. Fakat işim, hiç kendimi bırakmama müsaade vermiyor. Bir yere gidip ağlayamıyorum, bağırıp sinirlenemiyorum zira çalışmam lazım. Terapiye gitmek çok yardımcı oluyor. Arkadaşlarımla vakit geçirmek, cet binmek ve elimden geldiğimce kendime vakit ayırmak makûs hissettiğimde bana en düzgün gelen şeyler. Bayağı uzun bir müddettir depresif hissetmedim ve bu şahane bir şey! 17. yaşım büyük ihtimalle hayatımda geçirdiğim en yeterli yıldı. 17'yi sevdim” dedi.
