Giydiği geniş kemerli siyah Alaia elbisesi, sivri topuklu ayakkabı, abartı kirpikleri, koyu renk kaşları ve yüzünü çerçeveleyen hafif dalgalı platin sarısı saçlarıyla büyüleyici görünen Lady Gaga “Kendimi bir bebek üzere hissediyorum” diyor. Görünüşü geçmiş devirdeki İtalyan sinema yıldızlarını andırıyor. “Bebek” üzere derken, oyunculukta yolun başında olmasından bahsediyor, şimdi planladıklarının küçük bir kısmını gerçekleştirdiğini kastediyor. Son 10 yılda başardıklarına bakılırsa buna itiraz etme hakkımız var.
Lady Gaga 2008’de çıkardığı birinci albümü The Fame ile bir anda dünya çapında bir pop fenomeni haline geldi. O günden bugüne beş stüdyo albümü, bir sinema müziği albümü ve 18 single çıkardı; Harika Bowl’da sahneye çıktı, altı Grammy, iki Altın Küre kazandı. Öteki mükafatlar de aldı (son devirde bu liste süratle güncellendi), ünlü sanatkarlarla birlikte çalıştı ve Tony Bennett’le birçok sefer düet yaptı. İki yıl evvel, hayatını anlatan “Gaga: Five Foot Two” isimli Netflix belgeselini çekerken büyük bir Hollywood projesinde de başrolü kaptı. Sineması hepiniz çoktan izlemiş olmalısınız, Gaga, Bradley Cooper’la birlikte rol aldığı A Star Is Born’da (daha evvel Janet Gaynor, Judy Garland ve Barbra Streisand’ın canlandırdığı) Ally’yi oynadı.
Venedik Sinema Festivali’ndeki prömiyerde Lady Gaga gösterişli bir (pembe ve tüylü) Valentino elbise giymişti. Gösterimin yarısında salondaki ışıkların gitmesi üzere aksilikler yaşansa da sinema ve takım sekiz dakika boyunca ayakta alkışlandı. Gaga, 2016’da Ryan Murphy’nin “American Horror Story: Hotel” dizisindeki rolüyle kazandığı Altın Küre mükafatını alırken teşekkür konuşmasında, müzikçi olmaya karar vermeden evvel oyuncu olmak istediğini söylemişti. A Star Is Born kendisine oyuncu olarak da takdir ve mükafatlar getirdiğine nazaran bir hayalini daha gerçekleştirmiş oldu. Artık sırada ne var, kendi de bilmiyor.
Sekiz atlık ahırı ve eğitim alanı, bowling salonu, tuzlu su havuzu ve Pasifik Okyanusu’na bakan panoramik bir manzaraya sahip (altı hektarlık arazi üzerinde bulunan evinin) Akdeniz tarzında dekore edilmiş mutfağında kendisiyle konuşurken bir müddetliğine öbür bir boyuta geçmiş üzere hissediyordum.Çok samimi, birebir vakitte önlemli; cana yakın fakat temkinli; tutkulu ancak denetimli biri üzere görünüyor. Meskeni çok konforlu. Orada bizimle birlikte asistanları, menajeri ve New York’tan ziyarete gelen annesi Cynthia dahil birçok kişi vardı. Meskeni beklediğimden çok daha klâsik. Bu meskenin dokuz yıl evvel bir ödül merasimine etten elbise giyen Lady Gaga’dan çok Stefani Germanotta’ya (gerçek ismi bu) hitap ettiğini düşündüm. Fransız üretimi koltuklar, şöminenin yanında dev ekran televizyon… Duvarda (yetenek avcısı) sevgilisi Christian Carino’nun ikramı Judy Garland’ın oynadığı A Star Is Born’un nostaljik sinema afişi asılı.
BİR OYUNCU DOĞDU
Lady Gaga bu kez bir sinema yıldızı olarak yine doğdu diyebiliriz. Kendisi bu manada gerçek bir ilham kaynağı. Sinemada, onu görmeye alıştığımızdan çok farklı. Canlandırdığı Ally sade ve çok hassas. Aslında (Gaga’nın) bu istikametlerine aşinayız. Saturday Night Live skeçlerinde, Joanne albümünde ve belgeselinde onun bu hallerini görmüştük.
Lady Gaga “Ally karakteri hayatımdan izler taşıyor fakat tam olarak ben olmamasına çok dikkat ettim. Ortaya çıkan ikisinin bir karışımı” diyor. Bu ortada, Gaga’yı dünya çapında star yapan, şöhretle başa çıkma konusundaki ustalığı da oldu. Azmetti, araştırdı, sorguladı ve sonunda bir albüm çıkardı. A Star Is Born büyük ölçüde benzeri bir temayı işliyor. Gaga ve Ally’yi birbirinden ayıran noktaya gelince: Gaga sanatını sergilemeye karar verdiğinde hiçbir şeyin onu durdurmasına izin vermemişti. Katolik okulunda yetiştirilmiş Stefani Germanotta’nın yetenekli olduğunu esasen biliyordu. Lakin dünya çapında başarıyı yakalayacak olan Lady Gaga’ydı.
“Filmi birinci izlediğimde Ally’nin finalde çok mutsuz olduğunu düşünüp üzüldüm fakat sonra, asıl başlarda o denli olduğunu fark ettim. Ally biraz karamsar bir kız. Müzisyen olma hayalinden büsbütün vazgeçmiş” diyor.
Bradley Cooper’la yıllar evvel Saturday Night Live’ın setinde tanışmış. Daha sonra 2016’da, Gaga’nın sahne aldığı bir hayır işi davetinin açılışında bir ortaya gelmişler. Lady Gaga o gece “La Vie en Rose” müziğini söylediğinde (filmde de Ally’nin seslendirdiği birinci parça) Bradley menajerini arayıp kendisiyle tanışmak istediğini söylemiş. Bradley Cooper “Bana bir sonraki gün için randevu verdi, konutuna gittiğimde her şey netleşti” diyor. Gaga, “Hemen bağ kurduk. Ben ona makarna yaptım, doyurdum, sohbet ettik, kahkahalar attık… Daha sonra Bradley birlikte müzik söylemek istedi. Midnight Special’ın notalarını çıkarıp piyanoda çalmaya başladım. O anda çok gergindim. Ben çalarken birlikte söylemeye başladık. Sesini duyduğumda piyano çalmayı kesip ‘Aman İlahım Bradley, müzik söyleyebiliyorsun’ dedim. Şahane bir andı.”
Rolü kaptıktan sonra Cooper ve senaristler (Eric Roth ve Will Fetters) senaryo üzerinde çalışırken Gaga sinemanın müziklerini devralmış. Bradley Cooper “Şarkıları onun için yazdım. Ona çok fazla soru sordum, bana söylediklerini yeterlice anlamak istedim. Bu Ally’nin yaratılışını şekillendirdi” diyor. “Onun sihrine inancım tamdı. Lakin bunu hissetmek öbür, her gün çekimler sırasında buna şahsen şahit olmak değişik.”
Gaga tanınmayan bu müzikçi adayını canlandırabilmek için oyuncu olarak hissettiği güvensizlikten yararlanmış. “Bir Meksika restoranında çektiğimiz birinci sahneyi hiç unutmayacağım. Bradley taco alıp masaya gelip oturdu. Sonra bana bir şey söyledi fakat bu katiyetle senaryoda yoktu. Ne yapacağımı bilemedim ve kendi repliğimi söyledim. O yeniden öbür bir şey söyledi, ben senaryoda yazılanı söylememiz gerektiğini düşündüğüm için bir sonraki repliğimi söyledim. Senaryoya bağlı kalmaya kararlı olduğumu görünce ‘İyi misin?’ diye sordu ve ben ağlamaya başladım.” Böylelikle Gaga senaryodan çok öyküye odaklanması gerektiğini öğrenmiş. Sıra konser sahnelerine geldiğinde Gaga bunu denemiş. “Shallow müziğini birlikte söylerken ‘daha müzikçi olamadım’ diye düşünmedim. Tek yapmam gereken oraya çıkmaktı.”
Gaga 14 yaşındayken bir gün bir butikte alışveriş yaparken müzik söylüyormuş (zaten alışveriş yaparken müzik söylenir, o denli değil mi!), bir satış elemanı kendisine yaklaşıp ses koçu amcasının telefon numarasını vermeyi teklif etmiş. Don Lawrence onunla çalışmak için ağır ajandasında kendisine yer açmış. “Hatırlıyorum da bir gün çalışmalara orta vermiş konuşuyorduk ve ben bu işi nasıl başaracağımı bilemediğimi söyledim” diyor. “Sektördeki yetkililerle buluşuyor, kapı kapı dolaşarak hazırladığım demo kayıtlarımı dinletmeye çalışıyorum…” Bana döndü ve şöyle dedi: “Bir odada 100 kişi vardır ve 99’u sana inanmaz. Tek bir kişinin sana inanması kâfi.”
A Star Is Born şöhretin bir bedeli olduğunun (hiç eskimeyen) kıssası aslında. Lady Gaga da sanatçı ve bayan olarak her şeyi en derinden yaşıyor. Onun da travmaları ve acı deneyimleri var. Acı, şöhret yolundaki taşlardan yalnızca biri…
Belgeselinin en dokunaklı sahnelerinden birinde, Gaga, Muhteşem Bowl’da sahne almak için hazırlanıyor lakin hiç keyfi yok. “Super Bowl için çok heyecanlıydım lakin albümüm 10 milyon sattıktan sonra Matt’i (Williams, eski sevgilisi ve eski stilisti), 30 milyon satınca Luc’u (Carl, eski sevgilisi), belgeseli çektikten sonra da Taylor’ı (Kinney, eski nişanlısı) kaybettim. (Kaybettim derken, ayrıldıklarını anlatmaya çalışıyor.) Ve her seferinde altüst oldum, kalbim kırıldı” diyor.
Lady Gaga “Ben müzikte ve oyunculukta, geçmiş deneyimlerimden, aile dinamiğinden, bağlantılarımdan, acıdan, memnunluktan, neşeden ve hız treni üzere inişli çıkışlı hayatımdan yola çıkıyorum. Tümünün kırılmış kesimlerden oluşan hoş bir disko topuna dönüştüğünü görmek değişik oluyor. A Star Is Born’da Jackson, (açılış sahnesinde) bir sürü ilaç aldıktan sonra içki içip sahneye fırlıyor ve son ana kadar seyirciyi coşturuyor. Sonra patlayan flaşlar ortasında ilerleyip limuzine biniyor. Kapı kapandığında koca bir sessizlik… Ben de sanatçı olarak sık sık bu türlü hissediyorum. Sahnede, çığlık atan 20 bin kişinin karşısında müzik söyleyip dans ediyorsun, şov bittiğinde ise etrafını sessizlik kaplıyor.”
Lady Gaga “Başarı münasebetleri sınayan bir şey” diye devam ediyor. “Aileleri de sınıyor. Arkadaşlarınla ilgini de. Star olmanın bu türlü bir bedeli var.” Çabucak sonra, “Ben kalbimde hissettiğim acı olmadan ne müzik yapabilirim ne de oyunculuk. Yani, acıyı dışarıya atmanın daha düzgün bir yolu var mı? Öbür türlü hiçbir işe yaramıyor da.”
Yazı: Carina Chocano
Fotoğraflar: Ruth Hogben, Andrea Gelardin
Styling: Nicola Formichetti, Tom Eerebout, Sandra Amador
ELLE 2019, Şubat sayısından alınmıştır.
