Show TV’de şimdi birkaç haftadır yayında olan Kalpazan dizisi, hiç de üzücü olmayan reyting oranlarına karşın final kararıyla karşılaştı. Çok güçlü rakiplerin olduğu bir günde 4 küsür reyting almayı başaran dizi için final kararı alınması toplumsal medyada büyük yankı uyandırdı.
“KAYGILARIMIZ OLMUŞTU”
Kalpazan dizisinin senaristi Türküler Özgül, mevzuyla ilgili yaptığı açıklamada şu sözlere yer verdi: “Kimi siyasi diyor, kimi kalpazanlığa özendirdiniz diyor, bütçe ve reklam reyting denkleşmiyor deniyor, deniyor da deniyor. Tv’ye iş üretmenin, reklam ortalarını dolduracak içerik üretmek olduğunu biliyoruz. Dijital bir platforma hazırlanan Kalpazan, yolunu tv’ye çevirince telaşlarımız olmuştu. Bugünün gerçeklerini aşka bulamadan, karakomik anlatmak ve 2 saat izletmek kolay değil. Kalın çerçeveler ve ağır dramlar her vakit bankoydu; ancak biz yeniden de farklı sularda akan bi işin de severek izleneceğine; yazım, çekim, imal ve oyuncu takımı olarak inandık. O denli de oldu.
“TEPKİLERDEN ANLIYORUZ Kİ…”
1.Bl’ü izlediğimizde, umarım gerçekçi, farklı, yenilikçi kıssalara ilham olur diye umutlanmıştık. Natürel ki camii altında para basıyorlar diye birinci saldırıyı yedik, bunu bekliyorduk. Tedirgindik; zira biz gerimizi inançlı limanlara yaslamadık, ne laik çağdaş atak, ne dindar muhafazakar kesim bizde tarafgir oldu. Sıkıntımız ortaktı; tam da Türkiye’nin altını oyan ekonomik gerçeklerden, peynir fiyatından, insanları çıkmaza sürükleyen adaletsizliklerden bahsediyorduk. Bu sert taşlara karşın 5 reytingi görmeyi başardı Kalpazan. Yansılardan anlıyoruz ki pek de sevildi.
“UMUTSUZ VE KEDERLİ BEŞERLER BENİ TETİKLEDİ”
Final kararını olgunlukla karşılayacak ve sessiz kalacaktım ki; sabah Marmaray’daki mutsuz umutsuz ve kederli kalabalık beni tetikledi. Her zamanki sevincimden, adadaki pastoral hayatımdan, dostlarımla oturduğum sofralardan bi anlığına utandım. Gerçi ben de adalara sürgün gönderilen, her daim gayret eden bir ailenin evladıyım; altın kaşıkla gezmedik; fakat şanslıydım, en azından bi ağacın altında denize bakarak parasız huzurla kederlenme hakkım vardı. İnsanlardaki bu gri ümitsizlik, yarının meçhullüğü, neşesizlik ve hevessizlik neden ‘şefkat’le yazdığımı bir kere daha hatırlattı. Bitmeyen bir borç, ‘yazmasam mecnun olacaktım’ öyküsü. Şefkat ‘varolmanın şiddetini yumuşatmaktır’ yazmış biri. Umuyorum bize ilham olacak, hayata tutunduğumuz kollarımızı çoğaltan, gerçekçi, gülümseten, incelikli kıssalar çoğalır ve ömrün dayanılmaz tartısı bir nebze olsun hafifler.”
